V NIEDZIELA WIELKIEGO POSTU
Kolekta:
Quǽsumus, Dómine Deus noster, ut in illa caritáte, qua Fílius tuus díligens mundum morti se trádidit, inveniámur ipsi, te opitulánte, alácriter ambulántes. Per Dóminum.
Prosimy Cię, Panie, nasz Boże, udziel nam łaski, abyśmy gorliwie naśladowali miłość Twojego Syna, który oddał własne życie za zbawienie świata. Przez naszego Pana.
Źródło: Sacramentarium Mozarabicum; edycja krytyczna, zob. M. Ferotin (ed.): Le Liber Mozarabicus Sacramentorum et Les Manuscrits mozarabes Reimpression de l;edition de 1912, et bibliographie generale de la liturgie hispanique, preparees et presentees par Anthony Ward, sm et Cuthbert Johnson osb, Roma 1995, nr 706.
Modlitwa nad darami:
Exáudi nos, omnípotens Deus, et fámulos tuos, quos fídei christiánæ eruditiónibus imbuísti, huius sacrifícii tríbuas operatióne mundári. Per Christum.
Wysłuchaj nas, wszechmogący Boże, i przez tę Ofiarę oczyść z grzechów swoich wiernych, którym dałeś poznać prawdy chrześcijańskiej wiary. Przez Chrystusa.
Źródło: Sacramentarium Gelasianum; edycja krytyczna, zob. L. C. Mohlberg, L. Einzenhoefer, P. Siffrin (edd.): Liber Sacramentorum Romanae Aeclesiae ordinis anni circuli (cod. Vat. Reg. lat 316/Paris Bibl. Nat. 7193, 41/56), Roma 1960, nr 255.
Modlitwa po Komunii:
Quǽsumus, omnípotens Deus, ut inter eius membra semper numerémur, cuius Córpori communicámus et Sánguini. Qui vivit et regnat.
Wszechmogący Boże, prosimy Cię, abyśmy zawsze byli żywymi członkami Chrystusa, którego Ciało i Krew przyjmujemy. Przez Chrystusa.
Źródło: Sacramentarium Gregorianum-Hadrianum; edycja krytyczna, zob. J. Deshusse (ed.): Le Sacramentaire gregorien, ses principales formes d’apres les plus anciens manuscrits, Fribourg 1992, nr 254.
Modlitwa nad ludem:
Bénedic, Dómine, plebem tuam, quæ munus tuæ miseratiónis exspéctat, et concéde, ut, quod, te inspiránte, desíderat, te largiénte percípiat. Per Christum.
Brak zatwierdzonego polskiego tłumaczenia.
Źródło: Sacramentarium Veronense; edycja krytyczna, zob. L. C. Mohlberg, L. Einzenhoefer, P. Siffrin (edd.): Sacramentarium Veronense (Cod. Bibl. Capit. Veron. LXXXV [80]), Roma 1956, nr 168 i 246.
Powyższa modlitwa ma dwa źródła, jakimi są oracje Sakramentarza z Werony, które zostały złączone w jedną nową modlitwę, zob. M. Barba: Il Messale Romano. Tradizione e progresso nella terza edizione tipica, Citta del Vaticano 2004, s. 157.
Opr. Dawid Makowski
Opracowanie powstało na podstawie:
A. Dumas: Les sources du nuoveau missel romain, Roma 1971.
C. Johnson: The sources of the Roman Missal (1975), Roma 1996.
J. Deshusse (ed.): Le Sacramentaire gregorien, ses principales formes d’apres les plus anciens manuscrits, Fribourg 1992.
L. C. Mohlberg, L. Einzenhoefer, P. Siffrin (edd.): Liber Sacramentorum Romanae Aeclesiae ordinis anni circuli (cod. Vat. Reg. lat 316/Paris Bibl. Nat. 7193, 41/56), Roma 1960.
M. Barba: Il Messale Romano. Tradizione e progresso nella terza edizione tipica, Citta del Vaticano 2004.
M. Sodi, A. Toniolo, P. Bruylants (edd.): Liturgia Tridentina. Fontes – Indices – Concordantia, Citta del Vaticano, 2010.
